کیفیت روابط بین فردی در کسی که شخصیت سالمی دارد چگونه است؟
روابط بین فردی در شخصیت سالم چگونه است؟
روابط بین فردی یکی از مهم‌ترین عرصه‌های زندگی ماست. سلامت جسمانی، رضایت روانی و موفقیت شغلی ما به شکل چشمگیری تحت تأثیر روابط بین فردی ما قرار می‌‌گیرند.
تحقیقات دکتر دین اُرنیش که در کتاب عشق و زندگی آمده، نشان داده است که:
– ارتباط قابل توجهی بین کیفیت رابطه‌ی پسران جوان با پدران‌شان و میزان ابتلاء این پسران به زخم‌های گوارشی (اولسر دئودونوم) در سنین میانسالی وجود دارد.
– ارتباط چشمگیری بین کیفیت رابطه‌ی زوج‌های جوان و میزان ابتلاء آن‌ها به سرماخوردگی و سایر عفونت‌های تنفسی ویروسی وجود دارد.
– تعداد رابطه‌های خوبی که یک فرد در زندگی‌‌اش دارد در میزان ابتلاء او به سرماخوردگی و عفونت‌های تنفسی تأثیر دارد. هرچه فردی رابطه‌های مثبت بیشتری داشته باشد، احتمال بیماری او کمتر است.
– یکی از متغیرهایی که می‌‌تواند پاسخ بیمار را به عمل جراحی قلب باز پیش‌بینی کند، روابط بین فردی اوست. افرادی که روابط بین فردی خوبی دارند، عضو انجمن‌ها و محافل متعددی هستند و فعالیت‌های داوطلبانه و عام‌المنفعه دارند، پس از عمل جراحی به‌طور چشمگیرتری بهبود می‌‌یابند و احتمال مرگ و میر در آن‌ها کمتر است.
– بیماران دچار سرطان پستان که پس از جراحی و طی درمان (شیمی درمانی ـ رادیوتراپی) در جلسات گروه درمانی شرکت داشته‌اند و در آن جلسات روابط صمیمانه‌ای برقرار کرده و توانسته‌اند احساسات و افکار و مسائل خود را با دیگر اعضای گروه در میان بگذارند، بهبود بیشتر و طول عمر بالاتری داشته‌اند.
همه‌ی این‌ها نشان می‌‌دهد که ما تا چه حد به «کیفیت روابط بین فردی» حساس هستیم.
برایان تریسی در کتاب فرمول نابغه‌ها می‌‌نویسد که حدود نود درصد شکست‌های شغلی به دلیل ناتوانی فرد در برقراری یا حفظ روابط بین فردی خوب اتفاق می‌‌افتد.
ویلیام گلاسر پایه‌گذار «نظریه‌ی انتخاب» و «واقعیت درمانی» اغلب شکست‌ها در عرصه‌های ازدواج، تربیت فرزند، پیشرفت تحصیلی و کسب‌وکار را محصول «ارتباط ناموفق» می‌‌داند.
استیون کاوی نویسنده‌ی کتاب‌های هفت عادت مردمان مؤثر و عادت هشتم، ضمن شرح دادن الگوی «زیستی ـ روانی ـ اجتماعی ـ معنوی» نیاز اجتماعی انسان را نیاز به «دوست داشتن و دوست داشته شدن» می‌‌داند.
وی معتقد است اگر در یک مجموعه‌ی کاری، انسان‌ها احساس نکنند که همکاران‌شان را دوست دارند و آن‌ها نیز متقابلاً مورد علاقه‌ی همکاران‌شان قرار دارند.
هرچند در آن شغل، درآمدِ خوب و امکاناتِ مناسبی داشته باشند، از کار خود راضی نیستند و از حداکثر ظرفیت کاری‌‌شان در آن شغل بهره‌مند نخواهند شد.
تروُر گریفیث، نظریه‌پرداز بهداشت روانی، در کتاب گمشده، سپس بازیافته (Lost and then Found) اعتقاد دارد که تنها در عرصه‌ی «روابط بین فردی» است که «معنویت» بروز می‌‌کند.
«یک انسانِ کامل، به تنهایی ناکامل است». (a complete human is incomplete alone) بُعد معنوی انسان، در ارتباط با دیگران خود را متجلی می‌‌کند.
بنابراین، یکی از مهم‌ترین جنبه‌هایی که «سالم بودن شخصیت» ما را نشان می‌‌دهد، کیفیت روابط بین فردی ماست.
ویلیام گلاسر معتقد است که «هفت عادت سازنده» در روابط بین فردی افراد موفق، حاکم است.
او همچنین «هفت عادت مخرب» را ذکر می‌‌کند که روابط را خصومت‌آمیز می‌‌سازد و افراد موفق این رفتارها را در روابط خود کاهش داده‌اند.
در زیر «عادت‌های سازنده» و «عادت‌های مخرب» ذکر می‌‌شوند:
«عادت‌های سازنده»
- حمایت
- تشویق
- گوش دادن
- پذیرش
- اعتماد کردن
- احترام
- در مورد موضوعات مذاکره کردن
«عادت‌های مخرب»
- انتقاد مداوم
- سرزنش
- گله
- نق
- تهدید
- تنبیه
- رشوه و نوازش برای کنترل دیگران
برای آنکه بدانیم چقدر شخصیت‌مان به «شخصیت سالم» نزدیک است می‌‌توانیم فهرست عادات را در دو کارت همراه‌مان داشته باشیم و در طول روز، در روابط، گفتگوها و ملاقات‌های‌‌مان، رفتارمان را بازبینی کنیم و جلوی هر یک از رفتارهایی که انجام می‌‌دهیم، علامت بگذاریم. بسته به اینکه نسبت عادات سازنده‌ی‌‌مان به عادات مخرب‌مان چقدر باشد، میزان سلامتی شخصیت ما، در بُعد روابط مشخص می‌‌شود.
بسیاری از مشکلات روانشناختی قابل حل هست. برای رزرو وقت روانشناسی بالینی با ما تماس بگیرید: 07132360878
اطلاعات جامع روانشناسان شیراز با ویدئو و نظرات مراجعان
