وایاگرا (سیلدنافیل)، از افسانه تا واقعیت
بررسی کامل ویاگرا
شاید بتوان گفت که پرآوازه‌ترین داروی عصر حاضر برای درمان ناتوانی جنسی و ازدیاد قوای جنسی، وایاگرا می‌‌باشد و در بین عموم مردم جهان با اسم‌های تجاری مختلف به طریقی مورد استفاده قرار گرفته است.
بسیاری از مشکلات روانشناختی قابل حل هست. برای رزرو وقت روانشناسی بالینی با ما تماس بگیرید: 07132360878 یا برای وقت مشاوره اینجا کلیک کنید.
اطلاعات جامع روانشناسان شیراز با ویدئو و رزرو نوبت مشاوره
داروهای خوراکی بسیاری برای درمان ناتوانی جنسی مورد استفاده قرار گرفته‌اند که بیشتر آن‌ها از طریق مشاهدات و مطالعات بالینی، مورد تأیید قرار نگرفته‌اند. بیشترین بررسی‌‌ها بر روی ترازودون (ضد افسردگی و مهارکننده بازجذب سروتونین) و یوهیمبین (آنتاگونیست گیرنده‌های آلفا ـ ۲ آدرنرژیک) صورت گرفته است. که نتایج آن‌ها، کارآیی و تأثیر مفید محدودی از این داروها را در افزایش و بهبود فعالیت نعوظی مردان نشان داده‌اند.
تزریق پاپاورین، فنتولامین و آلپروستادیل(پروستاگلاندین E۱) در داخل اجسام غاری، که از سال ۱۹۸۲ رایج شده است. گرچه کارآیی بالاتری داشته، اما به خاطر تهاجمی بودن آن و داشتن عوارضی چون درد آلت، پریاپیسم (نعوظ دردناک و مستمر)و فیبروز جسم غاری به دنبال مصرف طولانی‌‌مدت، مقبولیت خود را از دست داده‌اند. سایر روش‌های موجود برای درمان ناتوانی جنسی عبارتند از: بستن نوارهای تنگ‌کننده، درمان جنسی، دستگاه نعوظ با مکش (از طریق ایجاد فشار منفی در اطراف آلت تناسلی، منجر به هجوم خون به جسم غاری و نعوظ می‌‌گردد)، جراحی عروق آلت و پروتزهای آلت تناسلی. مطالعات اخیر نشان‌دهنده مقبولیت بیشتر روش‌های غیر تهاجمی در نزد بیماران است، هر چند از کارآیی کمتری برخوردار باشند. (تأثیر یوهیمبین و ترازودون، حدود ۲۸% بوده است.)
وایاگرا چیست
دنافیل(وایاگرا) یک مهارکننده آنزیم فسفودی استراز است که به تازگی جهت درمان اختلالات نعوظ مردان، مورد تأیید سازمان کنترل و نظارت غذایی و دارویی آمریکا قرار گرفته است. در جریان تحریکات طبیعی جنسی، آزاد شدن نیتریک اکسید از انتهای اعصاب و آندوتلیوم عروق آلت تناسلی مذکر، باعث تحریک آنزیم گوانیلیل سیکلاز می‌‌گردد. که تحریک آن، سبب افزایش غلظت داخل سلولی گوانوزین مونو فسفات حلقوی‌شده و از این طریق به اتساع عروق اجسام غاری آلت تناسلی مذکر و افزایش جریان خون آلت و نهایتا نعوظ منجر می‌‌گردد. آنزیم فسفودی استراز با تخریب گوانوزین مونو فسفات حلقوی، باعث خاتمه اثر آن و از بین رفتن نعوظ می‌‌شود.
سیلدنافیل (وایاگرا) با مهار آنزیم فسفودی استراز V، که مسئول تخریب CGMP در اجسام غاری است، باعث افزایش غلظت داخلی سلولی CGMP و بهبود نعوظ می‌‌گردد. تأثیر بیشتر سیلدنافیل (وایاگرا) بر عروق جسم غاری در اثر بیان بیشتر ژن آنزیم فسفودی استراز V در این بافت است. با توجّه به مکانیسم اثر فوق، در صورت فقدان تحریک‌های جنسی و آزادسازی نیتریک اکسید از اعصاب و عروق آلت تناسلی، سیلدنافیل (وایاگرا) قادر به ایجاد نعوظ نخواهد بود.
مطالعات در مورد وایاگرا
مطالعات وسیعی که در مورد این دارو انجام شده، میزان کارآیی سیلدنافیل (وایاگرا) را حدود ۶۳ تا ۹۰% نشان داده‌اند. این نتایج، حاکی از آن است که سیلدنافیل (وایاگرا) در انواع ناتوانی‌‌های جنسی با منشاء روانی، عضوی (ارگانیک) و یا توأم مؤثّر است. مصرف خوراکی (غیر تهاجمی) و تحمل بهتر بیماران، از دیگر نکات مثبت این مطالعات بوده‌اند.
همچنین ببینید:
بهترین راهکارهای عملی کوتاه برای مشکل جنسی یا ناتوانی جنسی
تعادل و مقاربت جنسی در زمان حاملگی
مصرف وایاگرا
این دارو به شکل قرص‌های ۵۰ میلی‌‌گرمی سیلدنافیل (وایاگرا) موجود است که باید یک ساعت قبل از فعالیت جنسی مصرف گردند و در صورت نیاز می‌‌توان مصرف را به ۱۰۰ میلی‌‌گرم افزایش داد. در افراد مسن‌تر از ۶۵ سال و بیماران مبتلا به نارسایی‌‌های کبد و کلیه، سیلدنافیل (وایاگرا) را باید با دوز ۲۵ میلی‌‌گرم شروع نمود. سیلدنافیل (وایاگرا) را نباید بیش از یک بار در روز مصرف کرد. مصرف خودسرانه این دارو مجاز نیست و حتما باید تحت نظارت پزشک باشد. بیماران باید پیش از شروع درمان، مورد ارزیابی دقیق پزشکی قرار گیرند. معاینه و شرح حال کامل برای تشخیص ناتوانی جنسی و عوامل زمینه‌ای آن و گزینش نوع درمان مناسب، ضروری است.
فعالیت جنسی در بیماران قلبی عروقی (به ویژه بیماران دچار ایسکمی) با درجاتی از خطر همراه است که اهمیت بررسی بیشتر و تحت نظر بودن این بیماران را دوچندان می‌‌نماید. مصرف سیلدنافیل (وایاگرا) همراه با نیترات‌های قلبی ممنوع است، زیرا باعث افت فشار خون کشنده می‌‌شود. اختلالات آناتومیک آلت تناسلی، استعداد برای پریاپیسم (افراد دارای کم‌خونی سلول داسی‌‌شکل، میلوم مولتیپلو لوسمی)، بیماران با زخم‌های گوارشی پپتیک و رتینیت پیگمانتهاز جمله موارد احتیاط در مصرف سیلدنافیل (وایاگرا) می‌‌باشند. داروهای مهارکننده آنزیم‌های میکروزومال کبدی همانند کتوکونازول، اریترومایسین و سایمتیدین، باعث افزایش میزان سطح خونی سیلدنافیل (وایاگرا) می‌‌گردند. (داروهای القاءکننده آنزیم‌های کبدی مانند فنوباربیتال و ریفامپین، باعث کاهش سطح خونی و کارآیی آن می‌‌شوند.)
عوارض ویاگرا
عوارض جانبی شایع سیلدنافیل (وایاگرا) عبارتند از: سردرد، گُر گرفتگی، سوء هاضمه، گرفتگی بینی، اسهال، سرگیجه و بثورات جلدی. افت مختصر فشار خون در افراد عادی (و کاهش شدید آن در افرادی که نیترات مصرف کرده باشند). اختلال بینایی و حساسیت به نور نیز گزارش شده است. ۶۰ مورد مرگ با سیلدنافیل (وایاگرا) ــ بدون رابطه علت و معلولی مشخص و منطقی ــ گزارش شده است. بیشتر مرگ‌ها در اثر عدم رعایت احتیاط‌های لازم در موارد بیماری‌‌های زمینه‌ای یا همراه، عدم در نظر داشتن تداخلات دارویی و سوء مصرف زیاده از حد، گزارش شده است.
با آنکه مدت زمان زیادی از تاریخ ساخت این دارو نمی‌‌گذرد، سود سرشاری نصیب کارخانجات سازنده آن شده است. با توجّه به استقبال فراوان مردم کشورهای پیشرفته، در حال توسعه و حتی محروم و عقب‌افتاده از این دارو، شیوع بالای سوء مصرف آن پیش‌بینی می‌‌شود. عوارض مصرف طولانی‌‌مدت این دارو ــ به خصوص در افرادی که دچار ناتوانی جنسی و اختلال نعوظ نبوده و به همین دلیل نیازمند دریافت این دارو نیستند ــ هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است.
مُداگرا و وایاگرا در اکثریت داروخانه‌های ایران عرضه می‌‌شوند.
بسیاری از مشکلات روانشناختی قابل حل هست. برای رزرو وقت روانشناسی بالینی با ما تماس بگیرید: 07132360878 یا برای وقت مشاوره اینجا کلیک کنید.
اطلاعات جامع روانشناسان شیراز با ویدئو و رزرو نوبت مشاوره
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.